Dzień Dobry Słoneczka!

Zapraszamy Was do przejrzenia materiału, życzymy miłej zabawy

Z czego słynie Polska?
1. Rodzic czyta dziecku opowiadanie A. Filipowskiej „Biało – czerwone motylki”, wspólna rozmowa na temat jego treści.
2. „Berek” – zabawa ruchowa w ogrodzie domowym. Wykonanie ćwiczeń gimnastycznych na świeżym powietrzu: przysiady, podskoki obunóż, pajacyki.
Biało-czerwone motylki – wysłuchanie opowiadania Agnieszki Filipkowskiej i rozmowa na temat jego treści.
Kiedy za oknem pełnią kolorów zaczęła rozkwitać wiosna, w grupie Motylków zrobiło się biało– czerwono. Wykonane przez przedszkolaki małe dwukolorowe flagi ozdobiły półkę w kąciku czytelniczym, a na korkowej tablicy zakwitły – niczym dorodne kwiaty – biało–czerwone kotyliony z kartonu i bibuły. Zostały jeszcze do wycięcia proporczyki, które miały zawisnąć nad oknami. Dzieci pracowały dzielnie nad ozdobieniem sali na majowe święto.
–– Proszę pani, bo Antek się przezywa – krzyknął nagle Julek, wskazując na kolegę. – On mówi, że ja jestem patriota!
Pani Marta odłożyła na chwilę papier i nożyczki, spojrzała na chłopców z uśmiechem i łagodnym głosem zwróciła się do dzieci:
–– Julku, poczułeś się urażony? – Chłopiec kiwnął głową. – Zupełnie niepotrzebnie, bo bycie patriotą to żaden wstyd, wręcz przeciwnie. A ty, Antku, wiesz, co oznacza słowo, którego użyłeś?
–– Yyyy… no… chyba nie… – wybąkał zawstydzony Antek.
–– Ja wiem! – krzyknęła Julka. – Moja babcia zawsze powtarza, że jej dziadek, czyli mój prapradziadek był patriotą, bo walczył na wojnie. I dostał medal, prawdziwy! On już nie żyje, ale widziałam w albumie jego zdjęcia w mundurze.
–– Możesz być dumna z takiego prapradziadka, Julciu – przyznała pani Marta. – Rzeczywiście, wygląda na to, że był patriotą, czyli kimś, kto kocha swój kraj, swoją ojczyznę, i dba o nią tak bardzo, że jest gotów zaryzykować dla niej życie, jeśli to konieczne. Julek, zajęty wprawdzie przyklejaniem białych i czerwonych trójkątów do długiej tasiemki, słuchał w skupieniu toczącej się rozmowy i nie bez żalu wywnioskował z niej, że wcale nie zasłużył na rzucone przez Antka przezwisko.
–– A jak ja nie chcę zostać żołnierzem, tylko lekarzem, to nie mogę być tym, no… patriotą, proszę pani? – spytał, nie kryjąc rozczarowania.
– Ależ oczywiście, że możesz – zapewniła pani Marta. – Patriota nie musi koniecznie walczyć na wojnie. Teraz, w czasach pokoju, możemy okazywać swój szacunek dla ojczyzny w inny sposób. Na przykład lekarz, wykonując swój zawód, służy krajowi, bo dba o zdrowie jego obywateli.
–– To tak jak moja mama! Ona leczy ludziom oczy – pochwaliła się Marysia.
–– Rzeczywiście, lekarz to ważny zawód. Ale to, co powiedziałam, dotyczy tak naprawdę każdego, kto dobrze wykonuje swoją pracę. Może to być policjant, nauczyciel, artysta czy kasjer w sklepie. Nawet wy, będąc jeszcze dziećmi, możecie zachowywać się patriotycznie. Można powiedzieć, że Polska jest naszym wspólnym domem, a Polacy – rodziną, a jak można dbać o dom i rodzinę? – spytała wychowawczyni.
–– Na przykład można sprzątać po sobie i nie bałaganić – zaproponowała nieśmiało Tereska.
–– Masz rację, Teresko – przyznała pani. – To bardzo ważne, żeby dbać o środowisko, nie zaśmiecać go i troszczyć się o nasze wspólne otoczenie.
–– I jeszcze można się starać nie psuć różnych rzeczy – dodał Antek.
–– Tak, Antku, trzeba korzystać z tego co wspólne w taki sposób, żeby tego nie niszczyć. Place zabaw, parki, autobusy i tramwaje, a także przedszkole, w którym teraz jesteśmy, należą do nas wszystkich. Dlatego kiedy ktoś je niszczy, wszyscy tracimy.
–– Proszę pani, a ja dostałam od babci taką książkę o Polsce z białym orłem na okładce – wtrąciła nagle Julia. – I tata mi ją czyta. Tam jest na przykład napisane, że najdłuższa rzeka Polski to Wisła. I że stolicą jest Warszawa, i jeszcze było coś o Krakowie… i dużo innych informacji, ale jeszcze nie
wszystko pamiętam. I tata mówi, że tam są rzeczy, które każdy Polak powinien wiedzieć.
–– Twój tata ma rację, warto poznawać własny kraj oraz jego historię i kulturę – przyznała nauczycielka.
– To coś, co każdy z was już teraz może zacząć robić. Zresztą częściowo robimy to razem tu, w przedszkolu. I spójrzcie, co nam się udało stworzyć.
Wycięte przez dzieci proporczyki zostały przyklejone do mocnej złotej tasiemki i tworzyły piękny biało–czerwony łańcuch. Nadszedł czas, by ozdobić nim ramy okienne. Pan Marek, przedszkolny konserwator, przyniósł drabinę i pomógł w zamocowaniu dekoracji.
–– No, no! Nieźleście się napracowali, mali patrioci! – rzekł z uznaniem, patrząc z góry na pięknie przystrojoną salę.
–– Widzicie, wywieszanie flagi w święta narodowe to dla innych znak, że ojczyzna jest dla was ważna – skomentowała pani Marta. – W ten sposób też można pokazać swój patriotyzm. Pod koniec dnia dzieci mogły zabrać zrobione przez siebie chorągiewki do domów. Julek włożył swoją do kubeczka i postawił ją na parapecie w dużym pokoju. W czasie zabawy co jakiś czas zerkał na nią z dumą. A kiedy tata wrócił z pracy, chłopiec natychmiast pobiegł oznajmić mu z pewną siebie miną: –– Wiesz, tato, jeśli chcesz, możesz zostać patriotą, tak jak ja. To naprawdę nic trudnego.
Rodzic rozmawia z dzieckiem i zadaje pytania: Co oznacza patriotyzm? Jak wy pokazujecie, że jesteście patriotami? Na koniec zadaje zagadkę:
Może kiedyś podróżować będziesz mógł po świecie,
Tyle jest ciekawych krajów do zwiedzenia przecież.
Ale jedno miejsce domem na zawsze zostanie,
Miejsce, gdzie się urodziłeś. Jak mówimy na nie? /ojczyzna/
3. „Giełda pomysłów” – rozmowa o tym, jak jeszcze można pokazać, że jest się patriotą
4. „Patriotyczny quiz” – wybieranie zachowań patriotycznych spośród innych. Rodzic wymienia, dziecko decyduje, czy są to zachowania patriotyczne.
Przykłady zachowań:
– Znam symbole narodowe.
– Potrafi ę zaśpiewać hymn.
– Gdy słyszę hymn, tańczę.
– Wybieram towary produkowane w Polsce.
– Znam i zwiedzam zabytki w Polsce.
– Podczas świąt narodowych wywieszam fl agę.
– Bawię się godłem i rysuję po nim.
– Kibicuję Polskim reprezentacjom sportowym.
– Uczę się o historii naszego kraju.
– Zawieszam szalik z napisem Polska i godłem bałwanowi zimą.
Gdy któreś z dzieci zadecyduje, że zachowanie nie jest patriotyczne, wyjaśnia, dlaczego tak sądzi.
5. „Sławni Polacy” – rozmowa na temat wybitnych Polaków i osiągnięć, których dokonali przy pomocy ilustracji. Przedstawienie ich postaci.

Od lewego górnego rogu:
Mikołaj Kopernik – polski astronom, mieszkał w Toruniu, badał gwiazdy i planety, odkrył, że to Ziemia i inne planety krążą wokół Słońca, a nie Słońce wokół Ziemi, jak wcześniej wierzyli ludzie.
Fryderyk Chopin – kompozytor i pianista, stworzył wiele wspaniałych utworów muzyki klasycznej, znanych i docenianych na całym świecie
Maria Skłodowska-Curie – znana chemiczka i fizyczka, badała pierwiastki, czyli malutkie cząsteczki , z których składa się nasz świat. Odkryła dwa zupełnie nowe pierwiastki: polon i rad. Polon nazwała na cześć swojej ojczyzny – Polski.
Jan Paweł II – jedyny Polak, który został papieżem. Papież to najważniejszy ze wszystkich duchownych (księży). Był głową całego Kościoła, odbył wiele podróży po różnych krajach, gdzie odwiedzał ludzi wierzących w Boga i modlił się za nich i za pokój na świecie.
Bolesław Chrobry – pierwszy król Polski ( kiedyś Polską rzadzili królowie, dziś władzę w naszej Polsce sprawuje prezydent)
Adam Mickiewicz- wielki polski poeta (tworzyl wiersze) i pisarz, napisał wiele książek, w których pokazuje swoją miłość do Polski np. „Pan Tadeusz”
6. Moje miejsce – odczytanie wiersza
Miejsce gdzie żyję, ten piękny zakątek świata,
miejsce, w którym każdego traktuję jak brata,
miejsce, gdzie Wisła od gór wiedzie do morza,
miejsce, gdzie na polach ścielą się łany zboża,
miejsce, gdzie w jeziorach odbija się błękit nieba,
miejsce, gdzie jest bezpiecznie, gdzie bać się nie trzeba,
miejsce dumnego orła opieką otoczone,
miejsce, którego barwy są biało–czerwone,
to miejsce kocham, dbam o nie, szanuję,
to miejsce to Polska, za jej piękno dziękuję.
Po przeczytaniu utworu Rodzic zadaje dziecku pytania: O jakim miejscu była mowa w wierszu? Jakie jest to miejsce, jaka jest Polska? Jakie symbole Polski pojawiły się w wierszu? Jakimi uczuciami darzy Polskę bohater wiersza? Co to znaczy kochać, szanować Polskę?
7. „Kocham Polskę za…” – zabawa w kończenie zdania. Rodzic prosi, by dziecko dokończyło zdanie.
8. Karta Pracy nr 4 ćwiczenie 11b

Nauczycielki grupy: Marta, Ewa