Wybuchy złości u dziecka
Jak poradzić sobie z wybuchami nagłej złości naszego dziecka.
Reakcja na złość dziecka ma kluczowe znaczenie natomiast kolejnym kluczowym elementem jest nauka dziecka, w jaki sposób może doświadczać złości, jak może o niej rozmawiać, jak może ją wyrażać. Złość u dzieci jest stanem zupełnie normalnym – maluchy wyrażają w ten sposób swoje niezadowolenie, gdy coś nie dzieje się po ich myśli. Najważniejsze okazać wsparcie dziecku. Nie należy malucha karać za wyrażanie złości, ponieważ uzna, że to coś złego i zacznie tłumić emocje, a my stracimy z dzieckiem kontakt. Ich reakcje nie są wynikiem wyboru czy racjonalnych decyzji. Robią, tak, gdyż nie potrafią JESZCZE zrobić to w inny sposób. To właśnie dorosły poprzez swoje zachowanie może stworzyć przestrzeń do doświadczania złości, przy równoczesnej akceptacji samego uczucia i wskazaniu modelowej formy zachowania. Poniżej przedstawiamy kilka praktycznych ćwiczeń, metod, które mogą okazać się bardzo pomocne w „okiełznaniu” złości.
- Wyjaśniaj – każda emocja ma swoją przyczynę
- Rozmawiaj o złości, pokazując dziecku przykłady w sytuacjach dnia codziennego i sposobach radzenia sobie z tym uczuciem.
- Jasno komunikuj swoje oczekiwania, na przykład “Nie wolno rzucać przedmiotami ani bić kolegów i koleżanek.
- Należy poszukać sposobu, dzięki któremu dziecko będzie mogło wyrzucić z siebie negatywne emocje m. in:
*tupać,
*uderzać w poduszkę,
*rzucać piłką w jakąś wymyśloną tarczę
*można zachęcić dziecko do rysowania lub malowania i narysowania obrazu swoich emocji;
*zapisać je na dodatkowe aktywności, zwłaszcza fizyczne, na których się zmęczy (taniec, basen, judo, karate – na takich zajęciach panują określone zasady i dyscyplina, co może wpłynąć pozytywnie na radzenie sobie ze złością)
*można też wspólnie z maluchem sporządzić listę sytuacji, które doprowadzają go do złości
*można obrać technikę „okiełznania złości”– wykonanie jakiejś aktywności. Chodzi o aktywność, która pozwoli pozbyć się napięcia z ciała np. zrobienie kilkunastu pajacyków, podskoki, bieganie, jazda na rowerze itd.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna
W przedszkolu organizowana jest pomoc psychologiczno- pedagogiczna zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami. Realizujemy „Program współpracy z PPP” umożliwiający naszym rodzicom i dzieciom możliwie wczesne rozpoznawanie i zaspakajanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz rozpoznawanie ich indywidualnych możliwości psychofizycznych.
* Pomoc polega również na wspieraniu rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych.
* We wszystkich grupach na początku roku są prowadzone obserwacje pedagogiczne mające na celu rozpoznanie indywidualnych potrzeb rozwojowych, edukacyjnych oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych, w tym zainteresowań i uzdolnień dzieci.
* Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest udzielana w trakcie bieżącej pracy z dziećmi w formie: indywidualnych i grupowych zajęć wspomagających i korygujących rozwój dzieci w różnych sferach prowadzonych przez nauczycielki przedszkola w oparciu o opracowane indywidualne programy wspomagania i korygowania rozwoju dziecka oraz zajęć rozwijających uzdolnienia.
* Dzieci wymagające pomocy specjalistów uczestniczą w zajęciach logopedycznych oraz zajęciach korekcyjno- kompensacyjnymi prowadzonych przez pedagoga.
* Wszyscy rodzice mogą korzystać z indywidualnych konsultacji ze specjalistami – logopedą, pedagogiem i psychologiem -podczas organizowanych spotkań oraz dyżurów specjalistów.
* Nauczycielki nawiązują ścisłą współpracę ze specjalistami świadczącymi pomoc psychologiczno-pedagogiczną, logopedyczną w celu zwiększenia efektywności udzielanej pomocy psychologiczno- pedagogicznej dla wychowanków.
ROZWÓJ MOWY DZIECKA
Rozwój mowy oraz umiejętności komunikacji u dzieci w wieku przedszkolnym są priorytetem. Prawidłowa artykulacja stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju jego osobowości. Dzięki rozumieniu mowy poznaje ono otaczający go świat; dzięki umiejętności mówienia jest w stanie wyrazić swoje uczucia i spostrzeżenia.
Charakterystyka właściwości mowy dziecka w wieku przedszkolnym:
Mowa nie jest umiejętnością wrodzoną, dziecko przyswaja sobie ją od najbliższego otoczenia drogą naśladownictwa. Rozwój mowy dziecka trwa kilka lat i w jego przebiegu wyodrębniają się pewne okresy, których czas trwania można w przybliżeniu określić w sposób następujący:
I okres melodii – od urodzenia do 1 roku dziecka
II okres wyrazu – od 1 roku do 2 roku życia dziecka
III okres zdania – od 2 do 3 roku życia dziecka
IV okres swoistej mowy dziecka – od 3 do 7 roku życia dziecka
Rozwój mowy nie przebiega u wszystkich dzieci jednakowo, u jednych odbywa się szybciej u innych wolniej.
3 – latek uwielbia komunikować się z otoczeniem. Mówi dużo i chętnie. Opowiada o tym, co aktualnie widzi i ,,głośno myśli”. Dziecko powinno już wymawiać wszystkie samogłoski, ustne i nosowe: a, o, e, u, i, y, ą, ę, chociaż w jego mowie mogą występować odstępstwa, np. zamiana samogłosek: a=o, e=a, i=y, co jest związane z niewykształconą jeszcze sprawnością narządów artykulacyjnych. Powinny występować również spółgłoski twarde i zmiękczone: m, mi, b, bi, p, pi, f, fi, w, wi, ś, ć, ź, dź, ń, k, g, ki, gi, ch, t, d, n, l, li, j, ł.
Mowę dziecka 3-letniego cechuje zmiękczanie głosek s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, które często są wymawiane jako ś, ź, ć, dź. Głoska r może być wymawiana jak j lub l.
Przedszkolak nazywa coraz więcej przedmiotów i zjawisk ze swojego otoczenia. Wymowę cechuje opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej, przestawki, zniekształcenia wyrazów. Mowa trzylatka często rozśmiesza jego najbliższych, ponieważ dziecko nie radzi sobie jeszcze z prawidłową realizacją wszystkich głosek.
4 – latek powinien umieć opowiedzieć proste zdarzenie lub bajeczkę. Potrafi także już mówić o przeszłości i przyszłości, zadaje mnóstwo pytań. Wypowiedzi dziecka mogą być nadal agramatyczne, chociaż dziecko przejawia zaciekawienie poprawnością językową
W mowie dziecka:
- Głoski syczące: s, z, c, dz nie powinny być zmiękczane, powinny brzmieć twardo i być wymawiane z zamkniętymi zębami (wsuwanie języka między zęby może doprowadzić do seplenienia międzyzębowego).
- Głoski szumiące: sz, ż, cz, dż nadal mogą być wymawiane jak: s, z, c, dz.
- Głoska r może być wymawiana jak l, chociaż niektóre dzieci 4 – letnie potrafią już prawidłowo wymówić tę trudną głoskę.
W słowniku dziecka zwiększa się liczba rzeczowników, dochodzą nazwy rzeczy odległych, stanów psychicznych, zjawisk społecznych, narastają grupy czasowników zwłaszcza nazwy czynności wykonywanych za pomocą narzędzi.
5 – latek
Mowa dziecka jest już w zasadzie zrozumiała. Jest to tzw. „wiek pytań”, dziecko przechodzi od pytań związanych z konkretną sytuacją do pytań o charakterze bardziej ogólnym – cel i przyczyna zaobserwowanego zjawiska, pochodzenie różnych rzeczy itp. . Ustalają się głoski szeregu szumiącego: sz, ż, cz, dż , głoska r wymawiana jest prawidłowo. Czasami występuje hiperpoprawność –dziecko wcześniej wymawiało l zamiast r, teraz r wymawia i tam, gdzie należy mówi l np. korale-korare, król Karol-krór Karor lub klór Kalor. Po kilku tygodniach głoska r realizowana jest poprawna, zjawisko to ustępuje samoistnie.
6 – latek
Mowa dzieci 6-letnich powinna być prawidłowa pod względem dźwiękowym. Głoski najtrudniejsze już opanowane (sz, ż, cz, dż, r), chociaż zdarzają się jeszcze kłopoty z ich wymową, redukcje grup spółgłoskowych. Dziecko 7 – letnie powinno mówić prawidłowo pod względem artykulacyjnym, gramatycznym i składniowym.
NALEŻY JEDNAK PAMIĘTAĆ, ŻE ROZWÓJ DZIECKA JEST SPRAWĄ INDYWIDUALNĄ I MOGĄ WYSTĘPOWAĆ RÓŻNICE W UZYSKANIU ZAPREZENTOWANEJ NORMY.
Terapia logopedyczne w przedszkolu
We wrześniu przeprowadzane są przesiewowe badanie mowy i na ich podstawie wyłonione są dzieci, które objęte są opieką logopedyczną. Zdiagnozowano następujące zaburzenia mowy: sygmatyzm, lambdacyzm, kappacym, gammacyzm, rotacyzm, opóźniony rozwój mowy,. Ze względu na dużą liczbę przedszkolaków wymagających pomocy logopedycznej zajęcia odbywały się indywidualnie i grupowo.
Czas trwania zajęć logopedycznych wynosi 45 min. i jest on uzależniony od możliwości i potrzeb dziecka. Na zajęciach prowadzone są ćwiczenia, które mają na celu:
- usprawnienie aparatu oddechowego (puszczanie baniek mydlanych, dmuchanie na wiatraczki, przenoszenie papierowych przedmiotów za pomocą słomki, zabawy z dmuchajką czy turbiną logopedyczną itp.).
- usprawnianie motoryki i kinestezji narządów artykulacyjnych (naśladowanie przed lustrem ruchów warg, policzków i języka logopedy; odwzorowanie z ilustracji układów artykulacyjnych).
- kształtowanie prawidłowych czynności fizjologicznych w obrębie aparatu mowy (tj. połykanie, żucie, odgryzanie),
- rozwój mowy biernej i czynnej,
- rozwijanie słuchu dziecka (ćwiczenia wrażliwości słuchowej, ćwiczenia rytmizujące, ćwiczenia słuchu fonemowego – to zdolność precyzyjnego różnicowania dźwięków mowy )
- uzyskanie prawidłowej artykulacji poszczególnych głosek.
