Dzień Dobry Słoneczka!

Zapraszamy Was do przejrzenia materiału oraz zabawy z nowym tematem.

Krajobraz Polski

Oglądanie poniższej mapy Polski. Przypominamy sobie położenie stolicy na mapie. Pytamy dziecko, jakie krajobrazy widzi na mapie. Opowiadamy, że Polska to zróżnicowany krajobraz. Na północy (wskazujemy na mapie) Polska graniczy z Morzem Bałtyckim. Są tam piękne plaże i wydmy. Na południu kraju (wskazujemy dół mapy) leżą wysokie góry, te najwyższe nazywamy Tatry, obok których jest miasto Zakopane. W Polsce znajduje się też kraina wielu jezior, nazywa się Mazury (wskazujemy na mapie obszar Mazur). Jest tam wiele jezior, po których pływają łódki. W Polsce znajduje się też wiele lasów, są łąki i dużo pół uprawnych, na których rolnicy dbają o swoje zbiory.

Krajobrazy Polski:
Morze Bałtyckie Tatry

Mazury las

łąka pola uprawne

„Pokaż Wisłę” – zabawa dydaktyczna przy wykorzystaniu powyższej mapy. Rodzic wskazuje Wisłę, wodzi palcem od źródła Wisły w górach, aż do morza. ,Pyta dziecko, jak myśli, czym jest ta niebieska linia na mapie. Podpowiadamy dziecku, że to rzeka Wisła. Dzieci rysują ją palcem po mapie.

Zapoznanie z legendą Hanny Zdzitowieckiej.
Legenda o Wiśle
Wysoko nad szczytami gór wznosił się stary dwór króla Beskida, władcy całego pasma górskiego, i jego żony, Borany, władczyni okolicznych borów. Przez wiele lat oboje rządzili mądrze i sprawiedliwie, toteż wszyscy z żalem przyjęli wiadomość o śmierci starego króla. Borana wezwała wtedy troje swych dzieci, by zgodnie z wolą króla podzielili się władzą.
–– Ty, Lanie, jako syn najstarszy, opiekować się będziesz polami i łąkami. Wy zaś obie, Czarnocho i Białko, rozprowadzicie wodę z górskich strumieni po polach i łąkach Lana, by wszystko, co żyje, miało jej pod dostatkiem. Żywa, zawsze pogodna i wesoła Białka uśmiechnęła się do siostry i skacząc, i tańcząc, zbiegła po skałach ku widniejącym we mgle dolinom. Poważna i zasępiona Czarnocha skierowała się na drugą stronę góry królowej Borany i ostrożnie zaczęła schodzić po zboczu. Wkrótce obie siostry spotkały się u podnóża.
–– Płyniemy dalej razem! – zawołała ucieszona Białka.
–– Nigdy się już nie rozstaniemy – zapewniła Czarnocha. Nagle przegrodziła im drogę skała, pod którą czekał rycerz Czantor w kamiennej zbroi.
–– Zatrzymajcie się, piękne córki Beskida i Borany. Dokąd tak spieszycie? Po co chcecie iść do nieznanej, odludnej i dzikiej krainy? Zostańcie tu.
Siostrom podobała się ziemia Czantora. Zostały więc i z wdzięczności za gościnę zrosiły strumieniami zbocza doliny, aż zakwitły tysiącami różnobarwnych kwiatów, jakich nikt tu jeszcze nie widział. Ale Ziemia rozkazała Czantorowi przepuścić córki Beskida przez skały, by poniosły wody dalej ku północy.
–– Nie mogę pozwolić, byście obie popłynęły w obce strony. Wyślijcie przodem jedną falę na zwiady – poradził. – Niech się rozejrzy, a gdy wróci, opowie, co widziała… Czantor rozsunął skały i pierwsza fala wyszła przez nie onieśmielona, niepewna, co ją czeka.
–– Idź, falo, któraś wyszła – żegnały ją siostry. – Idź przed siebie i wracaj co prędzej z wieściami o tamtych borach i lasach, o tamtych łąkach i polach…
„Wyszła” – bo tak nazwały tę falę powstałą z połączonych wód – wypłynęła przez skalną szczelinę. Biegła żywo po kamieniach, pluszcząc i szemrząc beztrosko. Mijała ciemne bory i jasne zagajniki, zielone pola i ukwiecone łąki… Wtem, gdy mijała skałę wawelską, wyskoczył ku niej zaczajony tam potwór – okropny, smok ziejący ogniem. Przestraszona, bryznęła mu w oczy pianą wodną. Zasyczało, zadymiło i oślepiony smok skrył się na chwilę w pieczarze. Gdy wyjrzał, Wyszła była już daleko. Płynęła teraz przez urodzajne ziemie ku północy, kręcąc się i wijąc to w prawo, to w lewo, byle jak najwięcej świata zobaczyć, jak najwięcej pól zrosić swą wodą. Przyłączyły się do niej mniejsze strumienie i rzeczki, które nie miały odwagi same zapuszczać się
w obce, nieznane strony. Płynęła coraz wolniej, coraz szerzej rozlewała swe wody, zmęczone długą drogą.
„Czas już chyba zawrócić” – myślała nieraz, ale ciekawość pchała ją naprzód. Aż nagle zniknęły jej sprzed oczu lasy i pola. Poczuła dziwny słony smak, nieznany zapach dolatywał z północy. Nad sobą miała szare niebo, przed sobą szarą, nieogarnioną wzrokiem, łączącą się z niebem wodę, spienioną białymi grzywami. To było morze. –– Jakie to groźne, potężne i piękne – szepnęła. Ale jej cichy głos zagłuszył gwałtowny szum, jakaś siła pociągnęła ją ku sobie i Wyszła, pierwsza fala wysłana z dalekich gór Beskidu, połączyła się z falami morskimi. Czarnocha i Białka na próżno czekały jej powrotu. Na próżno wysłały za nią jedną falę po drugiej. Wszystkie biegły jej śladem i wszystkie po długiej drodze gubiły się w słonych wodach Bałtyku. Z tych to fal płynących nieustannie powstała wielka rzeka, już nie „Wyszła”, a Wisła, od której obie siostry przezwano Czarną i Białą Wisełką.
O jakiej rzece było opowiadanie? Pamiętasz, jakie krajobrazy mijała rzeka? Skąd wypływała, a dokąd wpłynęła na końcu?
Opowiadamy dziecku dodatkowe informacje: Wisła to najdłuższa rzeka w Polsce, płynie przez cały kraj. Wypływa z Baraniej Góry i płynie, aż do Morza Bałtyckiego. Wisła przepływa także przez Warszawę – stolicę Polski i Płock.
Tu Wisła ma swój początek – Barania Góra.
Tu Wisła płynie przez Warszawę – stolicę Polski
Tu Wisła przepływa przez Płock
A Tu Wisła wpływa do Morza Bałtyckiego

Quiz wiedzy o Polsce – podsumowanie wiadomości z całego tygodnia. Rodzic odczytuje dziecku zdania i wskazuje palcem dwie odpowiedzi w trakcie ich odczytywania. Zadaniem dziecka jest wybrać poprawną odpowiedź i pokolorować ją.

Praca plastyczna „Krajobrazy Polski” Dziecko uzupełnia szablon Polski kulkami z plasteliny lub z bibuły w odpowiednim kolorze. Tłumaczymy dziecku, że na mapie kolorem zielonym oznaczamy niziny – czyli obszary, które nie leżą na dużej wysokości. Kolor żółty to wyżyny – są położone wyżej niż niziny, ale jeszcze nie są tak wysokie, żeby nazywać je górami. Natomiast kolor czerwony na mapie to góry. Zaznaczamy też kolorem niebieskim przebieg Wisły przez Polskę.

Zapoznanie z „Piosenką Małego Patrioty”
Wprowadzenie litery J: odgadywanie nazw obrazków, dziecko opisuje na jaką literę zaczynają się te wyrazy. Rodzic zapoznaje dziecko z kształtem litery, ślediz palcem po znaku graficznym, pokazując kierunek pisania litery, następnie dziecko śledzi palcem po literze. Dziecko dzieli wyrazy z ilustracji na sylaby i określa ilość sylab w każdym wyrazie.
Karta Pracy nr 4 ćw. 12
Wyprawka nr 7

Nauczycielki grupy: Marta, Ewa