Zabawy ruchowe.

,,Gra w kolory” zabawa z piłką .Rodzic trzyma piłkę i rzuca ją do dziecka. Mama lub tata przy rzucaniu mówi jakiś kolor. Dziecko uważnie słucha wypowiadanych kolorów i łapie piłkę. Gdy rodzic wypowie kolor: ,,czarny” dziecko nie może złapać piłki Gdy dziecko się pomyli następuje zmiana ról. Następnie dziecko rzuca piłkę do rodzica i wymienia kolory. Zabawa kończy się, gdy wszystkie dzieci wezmą w niej udział.

,,Słońce świeci pada deszcz” zabawa orientacyjno porządkowa. Rodzic mówi : ,,Słońce świeci” dziecko zadowolone podskakuje po pokoju .Na hasło: ,,Deszczyk pada” dziecko kuli się, z ręki podniesionej w górę robi parasol i ucieka przed deszczem.

,,Bajkowa gimnastyka” zabawa ruchowa. Dziecko stoi na dywanie. Rodzic  mówi:

Jesteś drewnianym ludzikiem Pinokiem– robisz pajacyki.
Jesteś Kubusiem Puchatkiem– robisz przysiady.
Jesteś Kopciuszkiem– tańczącym na balu obracasz się na palcach.
Jesteś smerfem Osiłkiem-robisz pompki.
Jesteś energiczną dziewczynką Maszą-biegasz po dywanie, wysoko podskakując.

Opowiadanie: „Historia tęczy”. Rodzic wykorzystuje proste sylwety: paski z kolorami tęczy, słońce, chmurkę, niebieski karton – niebo.

Kiedyś, bardzo dawno temu, wszystkie kolory świata zaczęły się sprzeczać. Każdy z nich utrzymywał, że jest najpiękniejszy, najważniejszy, najpotrzebniejszy.

Zieleń powiedziała:

– Jest oczywiste, że jestem najważniejszym kolorem. Jestem piękna i nie ma beze mnie wiosny, ani lata. Jestem kolorem trawy, drzew, liści. Beze mnie świat byłby smutny.

Przerwał jej niebieski:

– Patrzysz tylko na ziemię; a co z morzem i niebem? To ja nadaję im kolor. Ja pomalowałem caluteńkie niebo, każdą rzekę, jezioro, morze, ocean. Jestem niezbędny i najważniejszy!

Kolor żółty uśmiechnął się swoim zwyczajem:

– Jesteście wszystkie bardzo ważne, ale to ja przynoszę światu uśmiech, radość, ciepło. Słońce jest żółte, księżyc jest żółty, gwiazdy są żółte. Wszystko, co pomaluję jest takie piękne, że wszyscy patrzą na to z zachwytem!

Czerwień nie mogła znieść tego długiego wywodu:

– Ja jestem ponad wami wszystkimi bo ja jestem kolorem serca – miłości. Jestem też kolorem ognia. Daję ludziom ciepło. Beze mnie nie można się obejść!

Spór kolorów trwał i coraz bardziej się wzmagał. Nagle na niebie pojawiła się wielka czarna chmura i powiedziała:

– Jesteście niemądre kolory! Wszystkie jesteście piękne, jak motyle, jak kwiaty. Tak mi smutno jak słucham waszej kłótni! I chmura zaczęła płakać gęstym deszczem.

W tej chwili na niebie pojawiło się słońce i powiedziało:
– Nie płacz chmuro, a wy kolory, przestańcie się kłócić. Weźcie się za ręce i namalujcie na niebie coś pięknego razem, aby było widać was wszystkie.

– Kolory zaczęły malować na niebie różnobarwne pasy i tak powstała tęcza. Na jej widok chmurka się uśmiechnęła, a kolory zobaczyły, że każdy z nich jest piękny i niezastąpiony i wspaniale wyglądają razem!

Na pamiątkę tej chwili za każdym razem, gdy słońce chce pocieszyć kropelki spadającego deszczu, na niebie pojawia się tęcza.

Z książki pt. „Mądrość serca”, (red. M. Porębskiej i A. Sujka)

– rozmowa o treści opowiadania: jakie kolory się kłóciły, dlaczego, czy miały rację, kto się smucił, kto im pomógł, w jaki sposób pomógł, co wy byście doradzili kolorom, aby się nie kłóciły.

Lubię tworzyć – „Tęcza”. Dzieci samodzielnie mieszają różne kolory farb i malują tęczę na kartonach.