• POSTĘPOWANIE LOGOPEDYCZNE W ZAKRESIE WADLIWEJ REALIZACJI GŁOSEK SZEREGU SZUMIĄCEGO SZ Ż CZ DŻ
  Wadliwa realizacja głosek szeregu szumiącego sz, ż,cz,dż nazywana jest seplenieniem lub sygmatyzmem.
  W praktyce głoski szumiące sz, ż, cz, dż najczęściej są zamieniane na ich łatwiejsze odpowiedniki z pozostałych dwóch szeregów bądź deformowane międzyzębowo, z bocznym poszumem lub wymawiane dorsalnie (szczelina tworzy się wówczas między grzbietem języka a wałkiem dziąsłowym zaś czubek jest na dole).
  Przyczyny nieprawidłowej realizacji głosek szumiących:
  -nieprawidłowa budowa anatomiczna narządów mowy
  -niska sprawność motoryczna narządów mowy
  -upośledzenie słuchu
  -niedostateczne różnicowanie dźwięków
  -naśladowanie złych wzorców
  -choroby górnych dróg oddechowych
  -dysfunkcje oddechowe
  Ćwiczenia wskazane przy wadliwej realizacji głosek szumiących SZ Ż CZ DŻ:
  Ćwiczenia języka:
  -klaskanie językiem naśladowanie odgłosu konia uderzającego kopytami o bruk;
  -„liczenie ząbków” dotykanie czubkiem języka górnych zębów po wewnętrznej stronie, podczas szerokiego otwierania jamy ustnej;
  -„mycie zębów” oblizywanie językiem górnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych, a następnie otwartych ustach;
  -„zaczarowany język” przytrzymanie przez kilka sekund czubka języka na podniebieniu przy szeroko otwartych ustach;
  -„krasnoludek zagląda do gardła” – cofanie języka w głąb jamy ustnej, zaczynając od górnych zębów, a kończąc na podniebieniu miękkim;
  -zlizywanie czubkiem języka z podniebienia, np. kawałka czekolady lub gumy rozpuszczalnej, kremu czekoladowego, mleka w proszku (przy szeroko otwartych ustach);
  -ssanie czubkiem języka na podniebieniu małego pudrowego cukierka, musującej witaminy C,
  opłatka lub naśladowanie ssania pożywienia;
  -przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu rodzynek, pastylek pudrowych, cukierków z wgłębieniem w środku;
  -„język malarzem” – język to pędzel, którego czubkiem dzieci mają naśladować malowanie różnych wzorów (kropek, kółek, linii, kwadratów, trójkątów). Moczenie „pędzla” w farbie oznacza dotykanie czubkiem języka wałka dziąsłowego. Płukanie „pędzla” to oblizywanie językiem dolnych dziąseł od wewnętrznej strony;
  -„słoń” – dosięganie językiem (jak słoń trąbą) do ostatniego zęba na górze i na dole, z prawej i lewej strony;
  -„wahadełko” – kierowanie czubka języka w kąciki ust;
  -„młotek” – wbijamy gwoździe w ścianę uderzając o dziąsła tuż za górnymi zębami, naśladując wbijanie gwoździa;
  -„schodki” – czubek języka dotyka górnych jedynek, górnej wargi, a następnie nosa (buzia otwarta); -oblizywanie językiem podniebienia
  – oblizywanie górnych zębów i wargi
  -ostrzenie czubka języka o górne siekacze
  – masowanie czubkiem języka wałka dziąsłowego ( należy zwracać uwagę, by ćwiczenia te były wykonywane przez dziecko z dużą precyzją i przy szeroko otwartych ustach)
  -żucia brzegów języka włożonych między zęby trzonowe,
  -zakładania tzw. szerokiego języka na górną wargę (język ma przykryć czerwień wargi),
  -sięgania tzw. szerokim językiem do nosa i oblizywania płaszczyzny powyżej górnej wargi
  -ćwiczenia w szybkim powtarzaniu głoski l-l-I-l…, przy szeroko otwartych ustach,
  Ćwiczenia warg:
  – przesadna realizacja samogłosek A-U,A-U,A-U,E-O,E-O,E-O
  -zbieranie z talerzyka za pomocą samych warg drobnych ciasteczek, lub cukierków
  -ssanie dolnej a następnie górnej wargi
  -przytrzymywanie ustami wysuniętymi do przodu „wąsów” z rurki lub ołówka
  -nadymanie policzków w balonik
  -przesadnie długie wymawianie e-u,e-u,e-u
  -wydawanie odgłosów (muuuu,ku-ku,hau-hau-hau,puku-puku,tup-tup,bum-bum)
  Ćwiczenia oddechowe:
  -dmuchanie przez słomkę na piórka, kuleczki, piłeczki
  -dmuchanie przez słomkę na rozlaną po kartonie farbę itp
  -nadymanie policzków w balonik
  Należy pamiętać, że w przypadku międzyzębowej realizacji głosek szumiących nie są wskazane ćwiczenia angażujące język na zewnątrz jamy ustnej, a jedynie te, które wykonuje się za zębami.

ZAPRASZAMY DO ĆWICZEŃ LOGOPEDYCZNYCH ZGŁOSKAMI SZUMIĄCYMI:

domino_z_głoską_sz

domino_z_głoska_ż

domino_z_gloska_cz

wyrażenia_z_głoską_dż

ćwiczenia_logopedyczne_w_zakresie_wadliwej_realizacji_glosek_szeregu_szumiacego_sz_ż_cz_dż czytaj więcej ...

Szanowni Rodzice zapraszamy do wspólnej zabawy ze swoim dzieckiem. Prosimy pobrać materiały.

Nauczycielki z grupy Nutki : Monika i Wiola.

środa 13.05.2020

Dzień Dobry Słoneczka!

Zapraszamy do przejrzenia materiału i wspólnej wesołej zabawy!

1. Koncert – wysłuchanie opowiadania Agnieszki Frączek.
   W środę z samego rana do przedszkola przyjechali muzycy. I przywieźli ze sobą przeróżne instrumenty– jedne wielkie, inne malutkie, a wszystkie błyszczące i rozśpiewane. Dzieci przyglądały się im z ogromnym zainteresowaniem. Pan dyrygent, do którego wszyscy zwracali się „maestro”,
   opowiadał po kolei o każdym z instrumentów, a muzycy wydobywali z nich czarodziejskie dźwięki. Mnóstwo przy tym było niespodzianek! Najpierw się okazało, że ta trąba, pozwijana jak ślimak w muszelce, to wcale nie trąba, ale waltornia, a ta druga, długa jak wąż, to… to puzon!
   –– Niemożliwe – nie chciał wierzyć Staś. – Jak to puzon? Przecież puzon powinien być długi i pyzaty, a ten jest długi i chudy! Po trąbach nie–trąbach przyszła kolei na klarnet, skrzypce (które wcale nie skrzypią). A wreszcie na basetlę, która w ogóle nie jest podobna do basseta. I bałałajkę, która niestety nie ma nic wspólnego z bajką… Ale nie szkodzi – to spotkanie i tak było ciekawsze od najciekawszej bajki. A po południu dzieci postanowiły dać własny koncert.

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci odpowiadają na pytania: Jak nazywała się osoba, która dowodziła całym koncertem? Jakie instrumenty były wymienione w opowiadaniu? Do czego chłopiec porównywał waltornię? Jaki instrument przypominał mu węża? Czy Wam jakieś instrumenty coś przypominają? Rodzic wyjaśnia pojęcia: czytaj więcej ...

SZANOWNI PAŃSTWO,

uprzejmie prosimy o dokonanie odpłatności w kwocie 12,00  zł  za przeprowadzone zajęcia z rytmiki w miesiącu lutym ( po feriach zimowych) oraz w pierwszej połowie marca. czytaj więcej ...

„Smutna i wesoła muzyka”– rozpoznawanie nastrojów muzycznych. Rozkładamy w pomieszczeniu 2 kartki białą i czarną. Podczas całej aktywności dzieci słuchają muzyki naprzemiennie wesołej i smutnej. Gdy słyszą wesołą muzykę, maszerują raźno w miejscu na białych kartkach, gdy słyszą smutną muzykę, stoją na czarnych kartkach, unoszą ręce i powoli je opuszczają. czytaj więcej ...

Witajcie Kochani ???

Plusk – plusk – zabawa dydaktyczna

Dziś będzie nam potrzebna miska z wodą i osiem kamieni lub czegoś co może je zastąpić. Dziecko odwraca się tyłem a rodzic wrzuca do wody po kolei trzy kamienie. Dziecko nie odwracając się odpowiada na pytanie: Ile jest kamieni w misce?  Pokaż tyle palców, ile jest kamieni. Zaglądajcie razem do miski i przeliczcie kamienie. Zadanie powtarzamy tyle razy, aby w wodzie znalazła się każda ilość kamieni – od 1 do 8. czytaj więcej ...