Drogie dzieci dzisiaj przypomnimy sobie kolory razem z piosenką: Rainbow colors song.
Drogie dzieci dzisiaj przypomnimy sobie kolory razem z piosenką: The colors song.
Drogie dzieci dzisiaj przypomnimy sobie kolory razem z piosenką I see something blue.
Przywitaliśmy się dzisiaj w różnych językach: angielskim, włoskim hiszpańskim, niemieckim, norweskim i francuskim. Pomyślcie, który kraj chcielibyście odwiedzić. Spróbujcie nauczyć się powitania w tym języku. Obejrzyjcie teraz obrazek, na którym są pokazane dzieci z różnych zakątków świata i wykonajcie zadanie zgodnie z poleceniem (KP 41).
Pewnego razu jeżyk chodził po lesie i swoim jeżowym głosem liczył liście. (energiczne wydmuchiwanie nosem powietrza przy zamkniętej buzi) Tego dnia zjadł tak dużo jabłek, że buzię ciągle miał jeszcze jak balon (dzieci nadmuchują buzię jak balon). Jeżyk usłyszał szum liści (sy, sy, sy, sy). To powoli skradał się do niego wilk. Chyba niedawno coś jadł, bo jeszcze oblizywał swój pysk (dzieci oblizują wargi zataczając jak największe kręgi). – Smacznego wilku – zagadnął jeż. – Dziękuję jeżyku. Zapraszam do leśnego strumienia. Woda dziś w nim znakomita! Można ją chłeptać dowoli (dzieci naśladują odgłos chłeptania wody). – Z pewnością skorzystam z zaproszenia. Wybieram się dziś jednak do mojego kolegi Igły. – Ja natomiast idę do wiewiórki, bo chcemy razem pożegnać niedźwiedzia nim zaśnie przed zimą. Wiewiórka w tym czasie bawiła się przed lustrem. Mrugała oczami, próbowała poruszać nosem i puszczała oczka. Postanowiła zrobić wilkowi psikusa i udawać, że znalazła olbrzymiego orzecha włoskiego w lesie, którego ukryła w buzi (dzieci wypychają policzki językiem). Kiedy wilk przyszedł do wiewiórki oboje postanowili upiec ciasto, zaprosić do siebie jeże i wspólnie udać się pod gawrę, by pożegnać niedźwiedzia.
Witajcie Słoneczka!
Dzieci świata” – rozmowa na temat wiersza Wincentego Fabera pod tym samym tytułem.
W Afryce w szkole na lekcji
Śmiała się dzieci gromada,
Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,
Że gdzieś na świecie śnieg pada.
A jego rówieśnik Eskimos,
Ten w szkole w chłodnej Grenlandii,
Nie uwierzył, że są na świecie
Gorące pustynie i palmy.
Afryki, ani Grenlandii
My także jak dotąd nie znamy,
A jednak wierzymy w lodowce,
W gorące pustynie, w banany.
I dzieciom z całego świata,
chcemy ręce uścisnąć mocno
i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,
jak i z nas samych wyrosną.
